Juiste CO2-beprijzing is mogelijk: waar een wil is, is een weg

Tijdens het seminar Ondernemers aan het werk met CO2-beprijzing onderzochten vijftig deelnemers in hoeverre een CO2-beprijzing zou kunnen helpen om de doelstellingen van het Parijse klimaatakkoord daadwerkelijk te halen. Eind 2015 spraken regeringsleiders hier immers af om alles in het werk te stellen om de wereldwijde temperatuurstijging tot maximaal twee graden Celsius te beperken, en het liefst tot anderhalve graad.

Marcel Beukeboom, de Nederlandse Klimaatambassadeur, schetste in zijn inleiding de noodzaak en de huidige stand van zaken van het internationaal klimaatbeleid. Met het huidige klimaatakkoord van Parijs gaan we de twee graden temperatuurstijging doelstelling niet halen, maar komen we er boven. Er is dus meer actie vanuit landen en bedrijfsleven nodig. Ook toonde hij de problematiek om op wereldschaal klimaatverandering tegen te gaan: iedereen wil verandering, maar wie wil er veranderen?  Hij ziet een juiste beprijzing van CO2-uitstoot als een goede trigger voor energiebesparing, innovatie en nieuwe samenwerkingsverbanden.

Bedrijfsactiviteiten

Vervolgens liet Tom Blankendaal, duurzaamheidsmanager bij BAM zien dat het belangrijk is om te weten welke bedrijfsactiviteiten de meeste CO2 uitstoten. Want dan kun je als organisatie aan de slag om, samen met toeleveranciers en klant, die uitstoot te verminderen. De Milieu Kosten Indicator (MKI) is een instrument dat per onderdeel van de bouw inzicht biedt in belasting van het milieu waardoor gericht naar duurzame alternatieven kan worden gezocht.

Toeleveranciers en eindgebruikers spelen in de bouw een belangrijke rol wanneer het om de CO2-voetafdruk gaat. Als voorbeeld nam Tom de bouw van een kantoor. De bouw van het kantoor zelf is slechts verantwoordelijk voor twee procent van de totale CO2-uitstoot. Zeven procent komt van de inkoop van goederen en maar liefst 91 procent komt door het gebruik.

Meten is weten

Dat het belangrijk is om te weten bij welke bedrijfsactiviteit je de meeste CO2 produceert bleek ook uit de testcase die onlangs gehouden werd bij drie Brabantse bedrijven. Biologische groothandel Udea, Artex, producent van stoffen voor zonwering, gordijnen en meubels en Strijbosch, verkoop en verhuur van bruin- en witgoed deden aan deze CO2-pilot > mee. Tijdens het symposium werden de belangrijkste conclusies nog eens gedeeld.

Steven IJzerman van Udea vertelde dat de pilot een goede stimulans was om het gehele bedrijfsproces eens kritisch tegen het licht te houden. Bij Udea is het vervoer van goederen verantwoordelijk voor maar liefst 95 procent van de voetafdruk. Dan is het logisch om eens goed naar de vervoersstromen te kijken. Ook wordt er gekeken naar elektrisch vervoer, maar dat is volgens IJzerman maar beperkt mogelijk vanwege de geringe actieradius van elektrische vrachtwagens.

Bij Artex is juist het gasverbruik (voornamelijk voor het drogen van stoffen en deels voor de verwarming van het pand) verantwoordelijk voor het grootste deel van de CO2-uitstoot. In deze testcase werd berekend wat een CO2-beprijzing voor de deelnemers zou betekenen. Voor Artex zou dat, afhankelijk van de kosten per ton CO2 (€ 30 of € 100 per ton), neerkomen op 100.000 of 335.000 euro per jaar.

Paneldiscussie

In de paneldiscussie hierna erkende Brabants milieu-gedeputeerde Anne-Marie Spierings het mogelijke effect van CO2-beprijzing. Maar aangezien dat niet een, twee drie geregeld zal zijn, gaf ze aan dat er nu al veel winst te behalen is met relatief simpele maatregelen: bewegingssensoren voor warmte en licht in ruimtes waar niet altijd iemand is, of plastic flappen om de warmte binnen te houden bij laad en losplatformen, of een goede afstelling van klimaatinstallaties.

En of Brabant in 2050 Energieneutraal is: “De oplossingen zijn er, maar de wíl om te verduurzamen moet er ook zijn. Een eerlijke prijs op CO2 maakt zal die wil een stuk groter maken” sloot Rob van der Rijt, oprichter Klimaatplein.com en organisator van het seminar af.

De presentaties gegeven op dit seminar zijn hier terug te zien >