Van klimaatrapport via klimaatakkoord naar de klimaatzaak

Afgelopen week spraken honderden klimaatwetenschappers en regeringsfunctionarissen uit meer dan 190 landen met elkaar in de Zuid-Koreaanse stad Incheon. Ze proberen het eens te worden over de inhoud van een rapport waarin staat hoe de wereld wordt beïnvloed als de opwarming van de aarde op 1,5 graad Celsius uitkomt.

Waarom die 1,5 graad stijging van de temperatuur? Deze is opgenomen in het Parijse Klimaatakkoord en wordt gezien als maximaal mogelijk om bepaalde eilandstaten nog boven de zeespiegel te houden.

In het waarschijnlijk maandagochtend te verschijnen rapport staat beschreven wat er gebeurt met bijvoorbeeld koraalriffen. En hoe extreme weersomstandigheden en droogten toenemen. En hoe het zit met meer en warmere hittegolven. Maar ook, wat zijn de verschillende richtingen die economieën kunnen kiezen om de gemiddelde temperatuurstijging op 1,5 graad Celsius te houden?

Zoals de zaken er nu voor staan gaat het de verkeerde kant op. Wanneer je alle beloofde klimaatinspanningen van de 190 deelnemende landen aan het Parijse Klimaatakkoord bij elkaar optelt zal de wereldwijde temperatuurstijging ruim boven de 3 graden Celsius komen. Dat betekent bijvoorbeeld het einde van alle koraalriffen en het einde van landbouwmogelijkheden in grote delen van Afrika. Een enorme afname van de biodiversiteit dus en honderden miljoenen mensen op drift op zoek naar voedsel.

Ons klimaatantwoord

In Nederland zijn nu diverse organisaties bezig om te onderhandelen over ‘ons’ klimaatantwoord voor toekomstige generaties. Laten we ze verdrinken en omkomen van de honger of bieden we ze een duurzame toekomst? Tot nu toe, en er wordt al sinds het Energieakkoord van 2013 met elkaar gesproken (en eigenlijk ook al tientallen jaren daarvoor), zijn de afgesproken maatregelen nog steeds vaag en niet goed cijfermatig onderbouwd. Nederland wil graag uitstoot van broeikasgassen reduceren, maar niemand neemt er echt de verantwoordelijkheid voor. Tot nu toe ook onze regering niet.

Naast het Klimaatakkoord is er nog een Klimaatwet die door zeven politieke partijen wordt ondersteund. Ook daarin staat dat de politiek er alles aan wil doen om de Parijse Klimaatdoelen te halen, maar nog niet hoe dat dan moet gebeuren en wie welke taak op zich neemt.

De rechter

En dan ten slotte is er dinsdag aanstaande de uitspraak van de rechter in de door stichting Urgenda aangespannen Klimaatzaak. Daarin eist Urgenda namens honderden ondertekenaars dat de Nederlandse Regering zich veel meer moet gaan inzetten om ons deel van de wereldwijde klimaatdoelen te halen.

De rechter heeft in een eerdere uitspraak aangegeven dat de Nederlandse Regering in het jaar 2020 de uitstoot van broeikasgassen met minimaal 25% moet reduceren ten opzichte van 1990 om zo gevaarlijk klimaatontwrichting te voorkomen. Helaas ging de staat hier tegen in beroep waardoor kostbare tijd verloren gaat. En ondanks vele goede initiatieven is de CO2-uitstoot maar amper gedaald sinds 1990.

Komende dinsdag is dan de uitspraak van de rechter in het hoger beroep. Ik ben daar als mede-eiser in de Klimaatzaak bij en zal jullie via Twitter @klimaatplein op de hoogte houden van een, hopelijk voor onze kinderen, positieve uitspraak. Is die uitspraak positief en moet Nederland dus volgens de rechter gevaarlijke klimaatontwrichting voorkomen (eigenlijk bizar dat dit door een rechter moet worden afgedwongen en niet gewoon door de politiek wordt opgepakt!), dan moeten we dus in twee jaar tijd met zijn allen gigantisch aan de bak. De technische mogelijkheden zijn er en het geld is er ook, al helemaal nu de afschaffing van de dividendbelasting wordt teruggedraaid. Nu moeten we het alleen nog maar gaan DOEN.

Aanvulling 9 oktober 2018: de rechter heeft vandaag in haar vonnis van de Klimaatzaak aangegeven dat de staat haar verantwoordelijkheid moet nemen en de uitstoot van broeikasgassen met 25% moet reduceren. Werk aan de winkel!