CO2 compensatie: geen doel, maar een middel

Organisaties besparen steeds slimmer en vaker op eigen energiekosten. Ook wekken ze alleen of in een collectief benodigde energie zelf duurzaam op. Toch blijft er, althans voorlopig,  nog altijd uitstoot van broeikasgassen over. Voor deze uitstoot, bijvoorbeeld veroorzaakt door auto- of vliegkilometers, kunt u verantwoordelijkheid nemen door middel van CO2-compensatie met CO2-credits.

CO2-credits komen voort uit bijvoorbeeld duurzame energie- of bosprojecten die elders in de wereld zorgen voor een meetbare en additionele reductie van de uitstoot van broeikasgassen. Onafhankelijke partijen verifiëren die reductie, waarna Verified Emission Reductions (VER’s) ontstaan. Een VER staat voor één ton additionele CO2-reductie als gevolg van het compensatieproject. Vele organisaties in Nederland zetten inmiddels VER’s in om verantwoordelijkheid te nemen voor (nog) niet te reduceren uitstoot van broeikasgassen.

Soorten compensatieprojecten

Compensatieprojecten zijn er in verschillende soorten. Organisaties kunnen bijvoorbeeld compenseren met windenergie- of kleinschalige biogasprojecten. Daarnaast zijn er projecten die het efficiënter koken in huishoudens ondersteunen of het duurzaam verwerken van compost bevorderen. Ook zijn er herbebossingprojecten die zorgen voor een additionele en verifieerbare opname van C (koolstof) in de stam en takken (de biomassa) van bomen in nieuw bos. Compensatieprojecten bevinden zich in de minder ontwikkelde landen op aarde, omdat deze niet bij de ‘koplopers’ van het Kyoto-protocol horen. De projecten helpen deze minder ontwikkelde landen om hun energiehuishouding te verduurzamen.

Zolang een compensatieproject bijdraagt aan een aantoonbare, meetbare, permanente, onafhankelijk geverifieerde en toegevoegde reductie van de uitstoot van broeikasgassen, kunnen er VER’s uit worden ‘gewonnen’. Eigenaren van compensatieprojecten administreren hun VER’s officieel bij een onafhankelijk administratiekantoor of ‘Clearing House’ en strepen ze vervolgens eenmalig weg wanneer een organisatie ze heeft ingezet ter compensatie van veroorzaakte CO2-uitstoot.

Standaarden

Compensatieprojecten kunnen aan verschillende standaarden voldoen. De standaarden bevestigen de CO2-reductie en in sommige gevallen de lokale duurzame bijdrage voor mens en milieu. In de vrijwillige compensatiemarkt zijn de meest gebruikte en bekende standaarden waar een project aan kan voldoen de Verified Carbon Standard (VCS) en de Gold Standard. Daarnaast is er de Clean Development Mechanism (CDM) Standaard die zowel in de vrijwillige als verplichte compensatiemarkt wordt gebruikt.

VCS is op dit moment de meest populaire standaard, en is zowel toepasbaar op duurzame energie- als bosprojecten. De Gold Standard is mede ontwikkeld met behulp van het Wereld Natuur Fonds. Deze standaard legt extra nadruk op een dialoog met betrokken stakeholders en verplicht zichzelf een duurzame bijdrage te leveren aan de betrokken lokale bevolking of de omgeving van het compensatieproject. Wanneer u besluit te gaan compenseren, vraag dan de aanbieder van credits altijd naar de standaard waaraan het project voldoet, het Clearing House waar de CO2-credits staan geadministreerd en naar de voordelen die het project biedt voor de lokale bevolking.

CO2-compensatie: geen doel maar een middel

Ten slotte: het blijft natuurlijk de bedoeling om zo veel als mogelijk eigen uitstoot van CO2 te voorkomen en te reduceren, of benodigde energie duurzaam op te wekken. Compensatie is geen doel op zichzelf maar een middel om nu al honderd procent verantwoordelijkheid te nemen voor veroorzaakte broeikasgassen zoals CO2. In de loop der jaren zal het aandeel van compensatie binnen uw organisatie steeds kleiner worden, omdat u interne reductiemaatregelen heeft getroffen en uw energiegebruik heeft verduurzaamd. Neem voor extra uitleg en uw mogelijkheden contact op met de CO2-compensatie partners van het Klimaatplein.