Uitdagend ontwerp zonnestroomsysteem voor nieuwbouwflat

Een nieuwbouwflat voorzien van een compleet zonnestroomsysteem, gekoppeld aan 127 woningen. Hoe doe je dat? En hoe zorg je ervoor dat de opbrengst van de zonnepanelen gehaald wordt, ondanks een verkeerde berekening in de bouwtekening? Marcel Thoma van Grimbergen en Van Putten Elektrotechniek en John Heskes van Klimaatplein partner Technische Unie sloegen de handen ineen om tóch nog die gewenste stroomopbrengst te realiseren.

Marcel Thoma, installateur en werkvoorbereider van Installatiebedrijf Grimbergen en Van Putten betrok John Heskes, specialist Duurzame energie oplossingen van Technische Unie bij deze complexe opdracht. Een groot appartementencomplex moest een flinke energieopbrengst uit zonne-energie halen. Thoma vroeg Heskes om de berekening van de opbrengst van zonnestroomsystemen te maken. De bouwvergunning was namelijk gegeven op basis van een bepaalde opbrengst uit zonne-energie.

Zonnestroomsysteem voor duurzaam gebouw

Het gebouw –De Baak – staat in Amsterdam Nieuw-West. In het pand bevinden zich 127 midden-huurwoningen van 60 tot 85 m2.  Daarnaast is er een collectieve huiskamer met terras en een garage voor auto’s en fietsen. De EPC van het gebouw moet -0,25 zijn. Dit was een harde eis voor de bouwvergunning. De opbrengst van zonne-energie speelt hierin ook een flinke rol.

Herberekening opbrengst zonne-energie

Op het eerste ontwerp van het gebouw stonden de zonnepanelen niet alleen ingetekend op het dak, maar ook geïntegreerd in de balkonhekken, op de gevels en op de buitenruimten van het gebouw. Dat bleek een flinke uitdaging. Zo moest er dus rekening worden gehouden met de bouwkundige maatvoering van de gevels en de balkonhekken; een standaard zonnepaneel past daar niet zomaar op. Alleen panelen met een specifieke maatvoering konden gebruikt worden voor dit project. En zonnepanelen veranderen nogal vaak in maatvoering, dus ze moesten direct worden ingekocht.

Heskes berekende de opbrengst van de panelen. Toen bleek dat er een verkeerde berekening was gemaakt in de eerste bouwtekening. Dit zat hem vooral in de zonnepanelen die op de balkonhekken moesten komen. Standaard panelen zouden hier nooit op passen. Er moesten dus PV-panelen op maat gemaakt worden. Deze hebben minder cellen en dus een lager vermogen. Kortom: Heskes moest terug naar de tekentafel voor een nieuwe berekening.

Theorie duurzame oplossingen anders dan praktijk

Omdat de bouwvergunning onder andere is afgegeven op basis van de opbrengst van de zonnepanelen, moest er gekeken worden naar hoe die opbrengst toch kon worden gehaald. Dat werd lastiger nu de panelen op de balkonhekken minder vermogen hadden én rechtop tegen de balkons stonden, waardoor ze minder lang profiteren van de zon. Heskes heeft toen de theorie losgetrokken van de praktijk. In de praktijk heb je namelijk te maken met schaduwwerking gedurende de dag. Hier was te weinig rekening mee gehouden.

Hogere opbrengst

Hoe ze dan toch die beoogde opbrengst hebben gehaald? Er werd gekozen voor zonnepanelen met een hoger vermogen op het dak en op de gevels. Maar ze hebben ook gekozen voor het leggen van panelen op een andere plek. Zo was er eerst bedacht dat de parkeergarage vol gelegd moest worden. Echter vormde het dak van de garage zoveel schaduw, dat de panelen beter aan de andere kant van het gebouw konden liggen.

Complex, maar uitdagend

Volgens Heskes was het meest complexe aan de opdracht het feit dat er van tevoren een verdeling was gemaakt per appartement. Het aantal zonnepanelen per woning stond dus al vast. Maar door de verschillende oriëntaties en locaties van de panelen was dit flink ingewikkeld. Dit hield in de praktijk dan ook in dat sommige appartementen meerdere omvormers kregen. Maar de klus is geklaard en ondanks alles vonden Heskes en Thoma dit een erg leerzame en uitdagende klus.

Benieuwd naar hoe de Technische Unie uw organisatie kan helpen met verduurzamen? Klik dan hier >